گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب		گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار		خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم		گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست		خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
می‌نماید عکس می در رنگ روی مه وشت		همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت		گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب
گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو		در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند		دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب

می‌دمد صبح و کله بست سحاب

می‌دمد صبح و کله بست سحاب		الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله		المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت		هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن		راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر		افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک		هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد		که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر		همچو حافظ بنوش باده ناب

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما		آب روی خوبی از چاه زنخدان شما
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده		بازگردد یا برآید چیست فرمان شما
کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت		به که نفروشند مستوری به مستان شما
بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر		زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما
با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته‌ای		بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما
عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم		گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما
دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید		زینهار ای دوستان جان من و جان شما
کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند		خاطر مجموع ما زلف پریشان شما
دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری		کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما
ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو		کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما
گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست		بنده شاه شماییم و ثناخوان شما
ای شهنشاه بلنداختر خدا را همتی		تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما
می‌کند حافظ دعایی بشنو آمینی بگو		روزی ما باد لعل شکرافشان شما

ساقی به نور باده برافروز جام ما

ساقی به نور باده برافروز جام ما		مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما
ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم		ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق		ثبت است بر جریده عالم دوام ما
چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان		کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما
ای باد اگر به گلشن احباب بگذری		زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما
گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری		خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما
مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است		زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما
ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست		نان حلال شیخ ز آب حرام ما
حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان		باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
دریای اخضر فلک و کشتی هلال		هستند غرق نعمت حاجی قوام ما

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما		چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون		روی سوی خانه خمار دارد پیر ما
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم		کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است		عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد		زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی		آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما
تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش		رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

تعویض قالب

با سلام  

   موقتا به علت تغییرات و اضافه نمودن امکانات جدید به سایت از این قالب برای چند روز استفاده می شود لطفا این امر مارا به فال نیک به گیرید 

با تشکر سرمد

رونق عهد شباب است دگر بستان را

رونق عهد شباب است دگر بستان را		می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را
ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی		خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را
گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش		خاکروب در میخانه کنم مژگان را
ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان		مضطرب حال مگردان من سرگردان را
ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند		در سر کار خرابات کنند ایمان را
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح		هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
برو از خانه گردون به در و نان مطلب		کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است		گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد		وقت آن است که بدرود کنی زندان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی		دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

ساقیا برخیز و درده جام را

ساقیا برخیز و درده جام را		خاک بر سر کن غم ایام را
ساغر می بر کفم نه تا ز بر		برکشم این دلق ازرق فام را
گر چه بدنامیست نزد عاقلان		ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را
باده درده چند از این باد غرور		خاک بر سر نفس نافرجام را
دود آه سینه نالان من		سوخت این افسردگان خام را
محرم راز دل شیدای خود		کس نمی‌بینم ز خاص و عام را
با دلارامی مرا خاطر خوش است		کز دلم یک باره برد آرام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن		هر که دید آن سرو سیم اندام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب		عاقبت روزی بیابی کام را

فیلم بوف کور

   سلام 

   حال و هواتون چه جوره؟ مهم ترین خبری که میتون خیلی ها رو خوشحال کنه رو می خوام انتشار کنم... فکر کنم هر کسی که یک زره هم کتاب بخونه یا شایدم اصلا نه خونه! صادق هدایت و بوف کورش رو خوب بشناسه!  

   اما فیلم بوف کور رو فکر نکنم کسی دیده یا حتی اسمی از اینکه فیلمش هم ساخته شده باشه شندیده باشد.  

   این فیلم کمیاب رو با سختی تهیه کردم ولی کیفیتش به دلم ننشست اما اشکالی نداره! تا پایان هفته ادیتش میکنم و براتون از چند سرور و حتی خواستید؟ با چند کیفیت متفاوت میزارم! 

فعلا با خبرش خوشحال بشید تا بعد...

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

صوفی بیا که آینه صافیست جام را		تا بنگری صفای می لعل فام را
راز درون پرده ز رندان مست پرس		کاین حال نیست زاهد عالی مقام را
عنقا شکار کس نشود دام بازچین		کان جا همیشه باد به دست است دام را
در بزم دور یک دو قدح درکش و برو		یعنی طمع مدار وصال دوام را
ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش		پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را
در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند		آدم بهشت روضه دارالسلام را
ما را بر آستان تو بس حق خدمت است		ای خواجه بازبین به ترحم غلام را
حافظ مرید جام می است ای صبا برو		وز بنده بندگی برسان شیخ جام را