| خرم آن روز کز این منزل ویران بروم | راحت جان طلبم و از پی جانان بروم | |
| گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب | من به بوی سر آن زلف پریشان بروم | |
| دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت | رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم | |
| چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت | به هواداری آن سرو خرامان بروم | |
| در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت | با دل زخم کش و دیده گریان بروم | |
| نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی | تا در میکده شادان و غزل خوان بروم | |
| به هواداری او ذره صفت رقص کنان | تا لب چشمه خورشید درخشان بروم | |
| تازیان را غم احوال گران باران نیست | پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم | |
| ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون | همره کوکبه آصف دوران بروم |
این شعر به مناسبت درگذشت فروغ فرخ زاد سروده شده
به جستجوی تو
بر درگاه کوه می گریم ،
در آستانه ی دریا و علف
به جستجوی تو
در معبر بادها می گریم،
در چار راه فصول،
در چار چوب شکسته پنجره ای
که آسمان ابر آلوده را
قابی کهنه می گیرد.
برای دیدن باقی شعر بر روی ادامه مطلب کلیک کنید
ادامه مطلب ...آن گل زود رس چو چشم گشود
به لب رودخانه تنها بود
گفت دهقان سالخورده که : حیف که چنین یکه بر شکفتی زود
لب گشادی کنون بدین هنگام
که ز تو خاطری نیابد سود
گل زیبای من ولی مشکن
کور نشناسد از سفید کبود
نشود کم ز من بدو گل گفت
نه به بی موقع آمدم پی جود
کم شود از کسی که خفت و به راه
دیر جنبید و رخ به من ننمود
آن که نشناخت قدر وقت درست
زیرا این طاس لاجورد چه جست ؟
در درون تنگنا، با کوره اش، آهنگر
فرتوت
دست او بر پتک
و به فرمان عروقش دست
دائماً فریاد او این است، و این است فریاد تلاش او:
« ـ کی به دست من
آهن من گرم خواهد
شد
و من او را نرم خواهم دید؟
آهن سرسخت!
قد برآور، باز شو، از هم دوتا شو، با خیال من یکی تر زندگانی کن!»
زندگانی چه هوسناک است، چه شیرین!
چه برومندی دمی با زندگی آزاد بودن،
خواستن بی ترس، حرف از خواستن بی ترس گفتن، شاد بودن!
او به هنگامی که تا دشمن از او
در بیم باشد
( آفریدگار شمشیری نخواهد بود چون)
و به هنگامی که از هیچ آفریدگار شمشیری نمی ترسد،
ز استغاثه های آنانی که در زنجیر زنگ آلوده ای را می دهد تعمیر…
بر سر آن ساخته کاو راست در دست،
می گذارد او ( آن آهنگر)
دست مردم را به جای دست های خود.
او
به آنان، دست، با این شیوه خواهد داد.
ساخته ناساخته،یا ساخته ی کوچک،
او، به دست کارهای بس بزرگ ابزار می بخشد.
او، جهان زندگی را می دهد پرداخت!
سلام و روز خوشی دیگر از طرف من و سایر دوستانه قلم و دفتریم هدیه به شما .
من امسال هم مثل سال های گذشته منتظر اعلام آغاز مسابقات داستان نویسی صادق هدایت هستم (نهمین دوره). این مسابقه از سال ۸۱ پس از صدمین زادروز وی توسط آقای جهانگیر هدایت آغاز شده و هر ساله به نفرات برگزیده جوایز ارزنده ایی اهدا شده است . امسال هم به احتمال زیاد در هفته های آخر اردیبهشت این مسابقه برگزار می شود. در صورت دریافت اخبار جدید شما را در جریان قرار خواهم داد.
سرمد شیری