غزل دسته گلها

دسته گلها دسته دسته می روند از یادها 

شمع روشن کرده ای در رهگذار بادها ؟ 

سخت گمنامید اما٬ ای شقایق سیرتان 

کیسه می دوزند با نام شما٬ شیادها ! 

با شما هستم که فردا کاسه^ء سرهایتان 

خشت می گردد برای عافیت آبادیها 

غیر تکرار غریبی هان! چه معنی می کنید 

غربت خورشید را در آخرین خردادها 

با تمام خویش نالیدم چو ابری بی قرار 

 گفتم: ای باران که می کوبی به طبل بادها 

هان! بکوب اما به آن عاشق ترین عاشق بگو: 

زنده ای٬ ای زنده تر از زندگی! در یادها 

مثل دریا ناله سر کن در شب توفان و موج 

هیچ چیز از ما نمی ماند مگر فریادها!