شبانه - ۱

به محمود کیانوش

**********

شب، تار

شب، بیدار

شب، سرشار است.

زیباتر شبی برای مردن.

آسمان را بگو از الماس ستارگانش خنجری به من دهد.

***

شب، سراسر شب، یک سر

ازحماسه دریای بهانه جو

بیخواب مانده است.

دریای خالی

دریای بی نوا ...

***

جنگل سالخورده به سنگینی نفسی کشید و جنبشی کرد

و مرغی که از کرانه ماسه پوشیده پر کشیده بود

غریو کشان به تالاب تیره گون در نشست.

تالاب تاریک

سبک از خواب بر آمد

و با لالای بی سکون دریای بیهوده

باز

به خوابی بی رؤیا فرو شد...

***

جنگل با ناله و حماسه بیگانه است

و زخم تر را

با لعاب سبز خزه

فرو می پوشد.

حماسه دریا

از وحشت سکون و سکوت است.

***

شب تار است

شب بیمار ست

از غریو دریای وحشت زده بیدار است

شب از سایه ها و غریو دریا سر شار است،

 زیبا تر شبی برای دوست داشتن.

با چشمان تو

 مرا

به الماس ستاره های نیازی نیست،

با آسمان

بگو.

*****