| سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت | آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت | |
| تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت | جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت | |
| سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع | دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت | |
| آشنایی نه غریب است که دلسوز من است | چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت | |
| خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد | خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت | |
| چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست | همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت | |
| ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم | خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت | |
| ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی | که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت |
سلام
اگه دوست داشتی بیا با هم بنویسیم
جای شما توی جمع ما خیلی خالیه.
سلام
وبلاگ جالبی دارین
آدم تو این همه هیاهوی این دنیا واقعا نیاز به یه آرامش دهنده داره که به نظر من ادبیات بهترین آرامش بخشه و وبلاگ شما هم مملو از این آثار ادبی
موفق باشید
سلام حالا که آنلاینیم چرا کسب درآمد نکنیم؟
بدون حتی یک ریال سرمایه گذاری فقط از حضورتان در اینترنت کسب در آمد کنید حتی اگه وقتی براش نذاری هر ماه حداقل $20 می گیری
آتشی بود به سینه که سر حافظ سوخت