غزل حضرت حافظ

مانگوییم بدومیل به ناحق نکنیم  

جامه کس سیاه و دلق خود ازرق نکنیم 

رقم مغلطه بر دفتر دانش نکشیم  

سحر حق با ورق شعبده ملحق نکنیم 

عیب درویش و توانگر به کم وبیش بد است  

کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم   

خوش برانیم جهان در نظرراهروان  

فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم  

آسمان کشتی ارباب هنر می شکند  

تکیه آن به که براین بحر معلق نکنیم 

شاه اگرجرعه ی رندان نه بحرمت نوشد  

التفاتش به می صاف مروق نکنیم  

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید  

گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم  

حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او 

ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم