طنین

به روی شط وحشت برگی لرزانم،

ریشه ات را بیاویز.

من از صداها گذشتم.

روشنی را رها کردم.

رؤیای کلید از دستم افتاد.

کنار راه زمان دراز کشیدم.

***

ستاره ها در سردی رگ هایم لرزیدند.

خاک تپید.

هوار موجی زد.

علف ها ریزش رؤیا را در چشمانم شنیدند:

میان دو دست تمنایم روییدی،

در من تراویدی.

آهنگ تاریک اندامت را شنیدم:

(( نه صدایم

و نه روشنی.

طنین تنهایی تو هستم،

طنین تاریکی تو.))

***

سکوتم را شنیدی:

(( بسان نسیمی از روی خودم بر خواهم خاست،

درها را خواهم گشود،

در شب جاویدان خواهم وزید.))

***

چشمانت را گشودی:

شب در من فرود آمد.

*****