چنگ شکسته

بازم به سرزد امشب ای گل هوای رویت گیرم قفس شکستم و ز دانم و دانه جستم ای گل در آرزویت جان و جوانی ام رفت از پا افتادگان را دستی بگیر آخر تو ای خیال دلخواه زیباتری از آن ماه چون سایه در پناه دیوار غم بیاسای

(گیرم...) پایی نمی دهد تا پر واکنم به سویت کو بال آن که خود را باز افکنم به کویت ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت تا کی به سر بگردم در راه جستجویت کز اشک شوق دادم یک عمر شستشویت شادی نمی گشاید ای دل دری به رویت